Yandaş toplumsal medya hesaplarında AKP’li Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan’ın Özbekistan’ın Semerkand kentindeki Şanghay İşbirliği Örgütü (ŞİÖ) doruğunda çekilen bir fotoğrafı paylaşılıyor dünden beri. Fotoğrafta bir sandalyede oturan Erdoğan ortalarında Rusya Devlet Lideri Vladimir Putin’in de bulunduğu çeşitli ülke önderlerine adeta ders anlatır üzere görülüyor sahiden de. Onu sempatiyle izleyen başkanların yüzlerinde gülümseme var.
Bu, daha evvel yaşanan gibisi durumlarda da bir “çocuk duyarlılığı” sergilediklerine şahit olduğumuz Abdülkadir Selvi isimli gazeteci ile Alpay Özalan isimli AKP milletvekilini çok çoşturmuş. “Hangi Türk bu fotoğraftan gurur duymaz” cümlesi eşliğinde paylaşmışlar manzarayı toplumsal medya hesaplarında. Natürel kelam konusu fotoğrafın kamera sevgililiği kararı yalnızca “bir anı” tespit ettiğini, öncesi ile daha sonrasının da olduğunu bildikleri biçimde bunu “reisleri” lehine bir övgü fırsatına çevirmişler.
Şerif’in de var
“Bir anın tespit edilmesi” deyişimi ciddiye alın. Zira tıpkı tepede Pakistan Başbakanı Şahbaz Şerif’in de eli çenesinde dikili biçimde, Erdoğan dahil tıpkı başkanlar ona bakarken çekilmiş bir fotoğrafı da var zira. Onunki de bir daha bir kamera azizliğiyle “anı tespit” tipinden bir imaj. Pakistan’da da Abdülkadir Selviler, Alpay Özalanlar olduğu için onlar da “tüm gözler Başbakanımız Şerif’in üzerindeydi” tabirleriyle paylaşmışlar manzarayı.
Bunu önemsemiş olanlar, yani selviler, özalanlar kim ne derse desin önemli bir yetersizlik hissiyle dolular, özfarkındalıktan mahrumlar belirli ki. Bu tıp davranışları yüzünden öteki insanların kendilerini nasıl gördüklerini bilemeyecek kadar da “düşük bir duygusal zeka”ya sahipler. Gurur duyacağından emin olunan Türk’ün üstünlüğüne vurgu yapmak için bu foroğraflara kadar inebilmek doğrusu enteresan. Milletlerarası ilgileri çeşit her bahiste galip gelme yarışı sanmak üzere özürlü bir durum da var bu tavırlarında.
Bir Türk’ün “her şeyin en güzeli olan”, “kendisini herkese dinleten” “bir dünya lideri”nin varlılığıyla lakin görünür olabileceğine inanan bir kendine yetmezlik bu. “Muhteşem lider” portresini her fırsatta çizmelerinin sebebi de bu yetmezlik işte. Kusursuz olmamanın her vakit epeyce da berbat bir şey olmadığını anlayamayacak beşerler bunlar. Erdoğan’a “muhteşemlik” yükleyerek, muhteremin her olağan beşerde olabilecek kusurlarını örtme eforunu da üstlenmiş üzere görünüyor selviler, özalanlar. Olacak iş değil.
Siyasi Böbürlenme
“Political Bragging” (Siyasi Böbürlenme) diye bir kavram var. Bir kusur değil bu olağan olarak. Dünyanın çeşitli ülkelerinde siyaseten böbürlenmenin, böbürlenecek bir şeyi olmasa da, bu biçimde davranan siyasetçiye bir getirisi olduğu da kesin. Siyasetçinin, tarihten, geçmişten, geleneklerden, folklordan çıkardığı – birçok uydurma – böbürlenme münasebetleri, bayağı seçmende de kendine inanç hissini güçlendiriyor. ABD’de Donald Trump konuşmalarının birçoklarında “political bragging”e fazlaca sık başvurur. “Büyük ABD” vs en bilineni.
Bunu en düzgün yapanlardan biri de Erdoğan olağan. Böbürlenmeyi, politik bir prosedür haline getirip, “bizdilk evvel buzdolabı da ambulans da yoktu” deyişi siyasi övünmenin en güzel örneklerinden. Bir orta, kızdığı Irak Başbkanı’na (ki iki doktoralı bir mühendisti) “sen benim karatımda, düzeyimde değilsin” çıkışması da bu böbürlenmenin en tuhaf örneklerindendi. Erdoğan seçmenini de bunu duymaktan hoşlanır hale getirdi. Osmanlı’yla övünmeler, Vahdettin’i neredeyse Kurtuluş Savaşı’nın ardındaki asıl beyin olarak anlatarak göklere çıkarmalar, kendisini de büyük bir tarihe Vahdettin üzerinden bağlama uğraşı alışılmış ki. Lakin bunu yaparken seçmenini de o tarihin bir modülü yaparak, Cumhuriyet’ten koparıyor bir yandan.
Erdoğan, bu böbürlenme tavrıyla elbette, herkeste olduğu üzere kendisinde de var olan zayıflıkları görünmez hale getiriyor. Bu, yalnızca “bir anı” tespit eden kelam konusu fotoğraf aracılığıyla selviler, özalanlarca da yapılıyor haliyle. Onların misyonları bu olağan olarak.
Kırk bireyiz birbirimizi biliriz
halbuki, Erdoğan’ı dinler bir formda o fotoğrafa takılan o başkanların bir birçok, başta Putin, dünya sahnesinde çok etkililer. şahsi yetenekleri açısından da -evvela eğitimleri bakımından- son derece donanımlılar. Erdoğan’ın da bilhassa “politik manevralar” açısından olağan olarak bir marifeti var. Kararlarından, asla dönmezmiş üzere görünmesina karşın dönüvermesi, öngörülemez tavırları onu öbür açılardan “önemli” yapıyor alışılmış ki. İsveç ile Finlandiya’yı, kırk yılda gelmiş olan bir fırsatı kıymetlendirerek kendine muhtaç etmesi “başarı” sayılabilir. Lakin iki ülkenin Türkiye’den istediklerini aldıktan daha sonra eski tavırlarını sürdürmesi Erdoğan’ın övülmesine, onun da bu hususta böbürlenmesine mahzur değil. Fotoğraftaki önderler Erdoğan’ın büyük dönüşleri olduğunu biliyorlar. Erdoğan’ın BAE ile Mısır’la, “kanlı bıçaklı”yken büyük ödünler vererek ya da karşılığında birşeyler alarak “normalleştiğini bilen başkanlar hepsi. Onların Erdoğan’ı tanımadağını sanıp ( ya da bilmezden gelip) “anı tespit eden” bir imajdan “dünya lideri” çıkarmak, bundan tüm Türklerin gurur duymasını beklemek önemli bir “küçük ülke bireyi kompleksi”dir, bu kesin.
Elbtte Erdoğan’ın da onlara anlatacak bir şeyleri vardır. Ne olduğunu bilmediğimiz kelamlarını dinlerken görünen başkanlar de var, yanlışsız. Lakin fotoğrafın, imajlı evrak çağında tek başına bir mana söz etmeyeceğini bilmelerine karşın, Erdoğan’ın orada başkanlara ders verdiği sanısını uyandırmak, “politik böbürlenme”yi sevdiği bilinen Erdoğan’a bir yandaş kıyağı.
halbuki Selvi ile Özalan biraz daha bekleselerdi, Pakistan Başbakanı Şerif’e, birebir başkanların pür dikkat kesilerek dinlediği öbür fotoğrafı da bakılırsaceklerdi.
Ya sabırları yok ya da gerçekten körler..
Bu, daha evvel yaşanan gibisi durumlarda da bir “çocuk duyarlılığı” sergilediklerine şahit olduğumuz Abdülkadir Selvi isimli gazeteci ile Alpay Özalan isimli AKP milletvekilini çok çoşturmuş. “Hangi Türk bu fotoğraftan gurur duymaz” cümlesi eşliğinde paylaşmışlar manzarayı toplumsal medya hesaplarında. Natürel kelam konusu fotoğrafın kamera sevgililiği kararı yalnızca “bir anı” tespit ettiğini, öncesi ile daha sonrasının da olduğunu bildikleri biçimde bunu “reisleri” lehine bir övgü fırsatına çevirmişler.
Şerif’in de var
“Bir anın tespit edilmesi” deyişimi ciddiye alın. Zira tıpkı tepede Pakistan Başbakanı Şahbaz Şerif’in de eli çenesinde dikili biçimde, Erdoğan dahil tıpkı başkanlar ona bakarken çekilmiş bir fotoğrafı da var zira. Onunki de bir daha bir kamera azizliğiyle “anı tespit” tipinden bir imaj. Pakistan’da da Abdülkadir Selviler, Alpay Özalanlar olduğu için onlar da “tüm gözler Başbakanımız Şerif’in üzerindeydi” tabirleriyle paylaşmışlar manzarayı.
Bunu önemsemiş olanlar, yani selviler, özalanlar kim ne derse desin önemli bir yetersizlik hissiyle dolular, özfarkındalıktan mahrumlar belirli ki. Bu tıp davranışları yüzünden öteki insanların kendilerini nasıl gördüklerini bilemeyecek kadar da “düşük bir duygusal zeka”ya sahipler. Gurur duyacağından emin olunan Türk’ün üstünlüğüne vurgu yapmak için bu foroğraflara kadar inebilmek doğrusu enteresan. Milletlerarası ilgileri çeşit her bahiste galip gelme yarışı sanmak üzere özürlü bir durum da var bu tavırlarında.
Bir Türk’ün “her şeyin en güzeli olan”, “kendisini herkese dinleten” “bir dünya lideri”nin varlılığıyla lakin görünür olabileceğine inanan bir kendine yetmezlik bu. “Muhteşem lider” portresini her fırsatta çizmelerinin sebebi de bu yetmezlik işte. Kusursuz olmamanın her vakit epeyce da berbat bir şey olmadığını anlayamayacak beşerler bunlar. Erdoğan’a “muhteşemlik” yükleyerek, muhteremin her olağan beşerde olabilecek kusurlarını örtme eforunu da üstlenmiş üzere görünüyor selviler, özalanlar. Olacak iş değil.
Siyasi Böbürlenme
“Political Bragging” (Siyasi Böbürlenme) diye bir kavram var. Bir kusur değil bu olağan olarak. Dünyanın çeşitli ülkelerinde siyaseten böbürlenmenin, böbürlenecek bir şeyi olmasa da, bu biçimde davranan siyasetçiye bir getirisi olduğu da kesin. Siyasetçinin, tarihten, geçmişten, geleneklerden, folklordan çıkardığı – birçok uydurma – böbürlenme münasebetleri, bayağı seçmende de kendine inanç hissini güçlendiriyor. ABD’de Donald Trump konuşmalarının birçoklarında “political bragging”e fazlaca sık başvurur. “Büyük ABD” vs en bilineni.
Bunu en düzgün yapanlardan biri de Erdoğan olağan. Böbürlenmeyi, politik bir prosedür haline getirip, “bizdilk evvel buzdolabı da ambulans da yoktu” deyişi siyasi övünmenin en güzel örneklerinden. Bir orta, kızdığı Irak Başbkanı’na (ki iki doktoralı bir mühendisti) “sen benim karatımda, düzeyimde değilsin” çıkışması da bu böbürlenmenin en tuhaf örneklerindendi. Erdoğan seçmenini de bunu duymaktan hoşlanır hale getirdi. Osmanlı’yla övünmeler, Vahdettin’i neredeyse Kurtuluş Savaşı’nın ardındaki asıl beyin olarak anlatarak göklere çıkarmalar, kendisini de büyük bir tarihe Vahdettin üzerinden bağlama uğraşı alışılmış ki. Lakin bunu yaparken seçmenini de o tarihin bir modülü yaparak, Cumhuriyet’ten koparıyor bir yandan.
Erdoğan, bu böbürlenme tavrıyla elbette, herkeste olduğu üzere kendisinde de var olan zayıflıkları görünmez hale getiriyor. Bu, yalnızca “bir anı” tespit eden kelam konusu fotoğraf aracılığıyla selviler, özalanlarca da yapılıyor haliyle. Onların misyonları bu olağan olarak.
Kırk bireyiz birbirimizi biliriz
halbuki, Erdoğan’ı dinler bir formda o fotoğrafa takılan o başkanların bir birçok, başta Putin, dünya sahnesinde çok etkililer. şahsi yetenekleri açısından da -evvela eğitimleri bakımından- son derece donanımlılar. Erdoğan’ın da bilhassa “politik manevralar” açısından olağan olarak bir marifeti var. Kararlarından, asla dönmezmiş üzere görünmesina karşın dönüvermesi, öngörülemez tavırları onu öbür açılardan “önemli” yapıyor alışılmış ki. İsveç ile Finlandiya’yı, kırk yılda gelmiş olan bir fırsatı kıymetlendirerek kendine muhtaç etmesi “başarı” sayılabilir. Lakin iki ülkenin Türkiye’den istediklerini aldıktan daha sonra eski tavırlarını sürdürmesi Erdoğan’ın övülmesine, onun da bu hususta böbürlenmesine mahzur değil. Fotoğraftaki önderler Erdoğan’ın büyük dönüşleri olduğunu biliyorlar. Erdoğan’ın BAE ile Mısır’la, “kanlı bıçaklı”yken büyük ödünler vererek ya da karşılığında birşeyler alarak “normalleştiğini bilen başkanlar hepsi. Onların Erdoğan’ı tanımadağını sanıp ( ya da bilmezden gelip) “anı tespit eden” bir imajdan “dünya lideri” çıkarmak, bundan tüm Türklerin gurur duymasını beklemek önemli bir “küçük ülke bireyi kompleksi”dir, bu kesin.
Elbtte Erdoğan’ın da onlara anlatacak bir şeyleri vardır. Ne olduğunu bilmediğimiz kelamlarını dinlerken görünen başkanlar de var, yanlışsız. Lakin fotoğrafın, imajlı evrak çağında tek başına bir mana söz etmeyeceğini bilmelerine karşın, Erdoğan’ın orada başkanlara ders verdiği sanısını uyandırmak, “politik böbürlenme”yi sevdiği bilinen Erdoğan’a bir yandaş kıyağı.
halbuki Selvi ile Özalan biraz daha bekleselerdi, Pakistan Başbakanı Şerif’e, birebir başkanların pür dikkat kesilerek dinlediği öbür fotoğrafı da bakılırsaceklerdi.
Ya sabırları yok ya da gerçekten körler..