Bu rahatlık insanı nitekim şaşırtıyor. “Bu ülke bunlar gibisini görmedi” diyenler epeyce oldukça haklılar. O kadar kendi beğenmiş, o kadar kibirliler ki, ağızlarından tek bir özeleştiri sözcüğü çıkmayan iktidar mensuplarının gülünç duruma düştüklerini bilmeden olanı biteni farklı gösterme kurnazlıkları da lisanlara destan hakikaten. Hani AKP Cumhurbaşkanı’nın Esad saplantısını bilmesek, on yılı aşkın mühlet boyunca cihatçıları beslediğinden haberdar olmasak, Dışişleri Bakanı Mevlüt Çavuşoğlu’nun, “Muhalefet ile Suriye’deki rejimi bizim bir biçimde anlaştırmamız lazım. Aksi takdirde kalıcı bir barış olmaz” cümlelerini ciddiye alabilirdik. Suriye’de barış olmasın diye Recep beyin neler yaptığını dünya alem bildiği üzere, beyefendinin Dışişleri Bakanı da biliyor zira.
On iki yıldan beri, sıkıntısı her neyse, Recep beyefendi komşu ülkenin içişlerine karıştı, milyonlarca lira döktü, bahtsız ülkenin milyonlarca vatandaşını iç/dış mülteci durumuna düşürdü. Cihatçı kümeleri muhalif ismi altında silahlandırdı, finanse ederek Suriye’nin üzerine yolladı. Ne var ki hem alanda hem diplomaside Beşar Esad’ın muvaffakiyetini görmezden gedi. Halkının da verdiği takviyeyle yerinden edilemeyen Beşar Esad’ın “iktidardan gitmesi” gerektiğini söyleyen kimsenin kalmadığını kabullenemedi.
Türkiye değil onlar vazgeçti
Çavuşoğlu’na o lafları ettiren, Türkiye’nin Suriye probleminde siyasal olarak başarısız olması değil yalnızca. Recep beyefendi ile iktidarının beslediği kümelere vereceği parası kalmadı Türkiye’nin. Bu kümelere yardımın TL ile yapıldığını biliyorsunuzdur herbiçimde. Uyguladığı iktisat siyaseti kararı bedel kayıplarına uğrayan TL’yi ödeyecek durumda değil AKP o kümelere. “Ekonominin kitabını yazdım” diyen zatın “Suriyeli cihatçılara” verecek TL’si yok artık. Yalnızca kendi ihtirasları için milyonlarca lirayı Suriye topraklarına gömmüş biri olarak tarihteki yerini alacak.
Yani bir manada Türkiye, siyasetinin başarısızlığı yüzünden Suriyeli kümelerden vazgeçmiş değil, tersine bir kuruş parası kalmayan Türkiye’den vazgeçenler o kümeler oldu. Yani Türkiye artık Suriye’de “vekalet savaşı” sürdürecek durumda değil. TL’deki erime Türkiye’nin desteklediği kümeler içinde yeni mali kaynaklar bulma konusunda çatışmalara da yol açtı. El Bab, Cerablus, Azaz, Afrin, Tel Abyad, Rasul Ayn’de TL bazlı süreçler karşılığında birbirini destekleyen kümeler artık dağıldılar. Mali dayanağın kesilmesi ya da ödemelerin zorlaşması Türkiye’nin desteklediği kümelerin denetimindeki bölgelerde lokal halkın da hoşnutsuzluğuna yol açıyor gün geçtikçe.
Liranın çöküşüyle bir arada Türkiye’nin Suriye’ye yönelik planları akamete uğradı. Ayrıyeten Rusya ile İran’ın Türkiye’nin yakınlarda yapmayı planladığı Suriye’ye yönelik harekata karşı çıkmaları da Recep beyefendiye Soçi dönüşü “müdahale hakkımız baki” cümlesini söyletiverdi.
İşte bu yüzden Çavuşoğlu’nın güya iktidar olarak muhalefeti silahlandırıp, finanse edip Suriye idaresine saldırttığını dünya alem bilmiyormuş üzere davranıp “muhalefet ile Suriye’deki rejimi bizim bir biçimde anlaştırmamız lazım. Aksi takdirde kalıcı bir barış olmaz” demesi tek sözle gülünç. Kşmsenin ciddiye almayacağı bir laftır ettiği.
Bayrak yakmak başlangıç
Çavuşoğlu’nun açıklamalarına reaksiyon gösteren Türkiye takviyeli Suriyeli cihatçı kümelerin TSK denetimindeki Azez’de Türk bayrağını yakmaları, akabinde Türk askerlerinin karargahlarına hücum teşebbüsünde bulunmaları aslında başlangıç. Türkiye desteklediği kümelerin, bir siyaset değişikliği yapması halinde, kendisini de vuracağını hiç düşünmedi.
halbuki bunun geçmişte bir örneği yaşanmıştı. Türkiye çabucak hemen “terör örgütü” ilan etmediği PYD’nin önderi Salih Müslim’i Türkiye’de ağırlamış, görüşmeler gerçekleştirmişti. Suriye’de PYD ile de çatışan Türkiye’nin desteklediği kümeler Müslim’e gösterilen ilgiden hoşlanmadılar. Suriye’deki El Nusra örgütünün Somali’deki kardeş örgütü Eş Şebab başşehir Mogadişu’da Türkiye Büyükelçiliği’ne saldırmıştı.
Tehlike şurada; gibisi “cezalandırma” aksiyonları her an gerçekleşebilir. On yıl boyunca “Esad’ı devirmeleri” için finanse edilen örgütlerin ortada bırakılmışlık hissiyle Türkiye’yi maksat almayacaklarını kim söyleyebilir?
Israrla, anlamsızca, yalnızca Recep beyefendi o denli istiyor diye Türkiye’yi Suriye batağına sokanlar ülkeyi önemli bir güvensizlik ortamına ittiler.
Çavuşoğlu’nun hala oyun kurucu bir ülkenin Dışişleri Bakanı’ymış üzere konuşmasına aldırmayın.
On iki yıldan beri, sıkıntısı her neyse, Recep beyefendi komşu ülkenin içişlerine karıştı, milyonlarca lira döktü, bahtsız ülkenin milyonlarca vatandaşını iç/dış mülteci durumuna düşürdü. Cihatçı kümeleri muhalif ismi altında silahlandırdı, finanse ederek Suriye’nin üzerine yolladı. Ne var ki hem alanda hem diplomaside Beşar Esad’ın muvaffakiyetini görmezden gedi. Halkının da verdiği takviyeyle yerinden edilemeyen Beşar Esad’ın “iktidardan gitmesi” gerektiğini söyleyen kimsenin kalmadığını kabullenemedi.
Türkiye değil onlar vazgeçti
Çavuşoğlu’na o lafları ettiren, Türkiye’nin Suriye probleminde siyasal olarak başarısız olması değil yalnızca. Recep beyefendi ile iktidarının beslediği kümelere vereceği parası kalmadı Türkiye’nin. Bu kümelere yardımın TL ile yapıldığını biliyorsunuzdur herbiçimde. Uyguladığı iktisat siyaseti kararı bedel kayıplarına uğrayan TL’yi ödeyecek durumda değil AKP o kümelere. “Ekonominin kitabını yazdım” diyen zatın “Suriyeli cihatçılara” verecek TL’si yok artık. Yalnızca kendi ihtirasları için milyonlarca lirayı Suriye topraklarına gömmüş biri olarak tarihteki yerini alacak.
Yani bir manada Türkiye, siyasetinin başarısızlığı yüzünden Suriyeli kümelerden vazgeçmiş değil, tersine bir kuruş parası kalmayan Türkiye’den vazgeçenler o kümeler oldu. Yani Türkiye artık Suriye’de “vekalet savaşı” sürdürecek durumda değil. TL’deki erime Türkiye’nin desteklediği kümeler içinde yeni mali kaynaklar bulma konusunda çatışmalara da yol açtı. El Bab, Cerablus, Azaz, Afrin, Tel Abyad, Rasul Ayn’de TL bazlı süreçler karşılığında birbirini destekleyen kümeler artık dağıldılar. Mali dayanağın kesilmesi ya da ödemelerin zorlaşması Türkiye’nin desteklediği kümelerin denetimindeki bölgelerde lokal halkın da hoşnutsuzluğuna yol açıyor gün geçtikçe.
Liranın çöküşüyle bir arada Türkiye’nin Suriye’ye yönelik planları akamete uğradı. Ayrıyeten Rusya ile İran’ın Türkiye’nin yakınlarda yapmayı planladığı Suriye’ye yönelik harekata karşı çıkmaları da Recep beyefendiye Soçi dönüşü “müdahale hakkımız baki” cümlesini söyletiverdi.
İşte bu yüzden Çavuşoğlu’nın güya iktidar olarak muhalefeti silahlandırıp, finanse edip Suriye idaresine saldırttığını dünya alem bilmiyormuş üzere davranıp “muhalefet ile Suriye’deki rejimi bizim bir biçimde anlaştırmamız lazım. Aksi takdirde kalıcı bir barış olmaz” demesi tek sözle gülünç. Kşmsenin ciddiye almayacağı bir laftır ettiği.
Bayrak yakmak başlangıç
Çavuşoğlu’nun açıklamalarına reaksiyon gösteren Türkiye takviyeli Suriyeli cihatçı kümelerin TSK denetimindeki Azez’de Türk bayrağını yakmaları, akabinde Türk askerlerinin karargahlarına hücum teşebbüsünde bulunmaları aslında başlangıç. Türkiye desteklediği kümelerin, bir siyaset değişikliği yapması halinde, kendisini de vuracağını hiç düşünmedi.
halbuki bunun geçmişte bir örneği yaşanmıştı. Türkiye çabucak hemen “terör örgütü” ilan etmediği PYD’nin önderi Salih Müslim’i Türkiye’de ağırlamış, görüşmeler gerçekleştirmişti. Suriye’de PYD ile de çatışan Türkiye’nin desteklediği kümeler Müslim’e gösterilen ilgiden hoşlanmadılar. Suriye’deki El Nusra örgütünün Somali’deki kardeş örgütü Eş Şebab başşehir Mogadişu’da Türkiye Büyükelçiliği’ne saldırmıştı.
Tehlike şurada; gibisi “cezalandırma” aksiyonları her an gerçekleşebilir. On yıl boyunca “Esad’ı devirmeleri” için finanse edilen örgütlerin ortada bırakılmışlık hissiyle Türkiye’yi maksat almayacaklarını kim söyleyebilir?
Israrla, anlamsızca, yalnızca Recep beyefendi o denli istiyor diye Türkiye’yi Suriye batağına sokanlar ülkeyi önemli bir güvensizlik ortamına ittiler.
Çavuşoğlu’nun hala oyun kurucu bir ülkenin Dışişleri Bakanı’ymış üzere konuşmasına aldırmayın.