CGIL, CISL ve UIL, “yeni bir çalışma ve haklar sezonu için” Mayıs ayında sokaklara çıkıyor. Son günlerde açıklanan, 6 Mayıs’ta Bologna’da, 13 Mayıs’ta Milano’da ve 20 Mayıs’ta Napoli’de olmak üzere bölgeler arası üç gösteri düzenleme kararını açıklamak, hükümet, vergi makamlarından emekli maaşlarına, ücretlerden iş güvenliğine ve güvencesizliğe kadar hükümetle hâlâ tamamen açık olan konulardaki gerekçeleri ve yargıları ayrıntılandıran uzun, üniter bir belgedir.
“Bizim için değişim aynı zamanda, Pnrr tarafından öngörülen yatırımları ve reformları gerçekleştirmek için gerekli eylemleri hayata geçirmek, projeleri uygulamak için Hükümet, Bölgeler, yerel yönetimler ve sosyal ortakların ortak eylemini gören katılımcı bir yönetişim modelini güçlendirmek anlamına gelir. ve sağlanan kaynakların etkili ve etkili bir şekilde harcanmasını teşvik etmek; salgın öncesi Avrupa bütçe kısıtlamalarına dönüşle mücadele etmek; anayasal ilericiliğe dayalı bir vergi reformu ile eşitsizliklerle mücadele etmek; istikrarlı ve kaliteli çalışmaya odaklanmak; yeni ve kapsamlı bir refah devletini yeniden başlatmak; Yenilikçiliğin, yeşil dönüşümün, kültür ve turizmin geliştirilmesinin zorluklarını yakalayın” diye açıklıyorlar, bir sonraki Ekonomik ve Mali Belgeye (Def) bakarak, hükümetin sağlık, eğitim ve İstikrarlı ve nitelikli istihdamı teşvik etmek için yeterli araçlarla birlikte emekli maaşlarında yapısal bir reform için kaynakların yanı sıra üniversiteler ve araştırma”.
Ancak tüm bunlar CGIL, CISL ve UIL için “güçlü ve yapılandırılmış sendikal ilişkiler” gerektirir. Yürütme ise sadece “gösterilen istikamette gitmeyen tedbirleri uygulamakla” kalmıyor, aynı zamanda yöntemde de yanlış yol izliyor. “Sendika örgütleri aslında önleyici bir çatışmanın dışında tutuluyor ve sadece Bakanlar Kurulu tarafından zaman zaman alınan kararlardan haberdar ediliyor” diye yineliyorlar, 1 Mayıs tatilinin 75. kuruluş yıldönümüne ithaf edilmesinin nasıl tercih edildiğini açıklıyorlar. Direniş ve faşizm ve Nazizm’den kurtuluş mücadelesinden doğan Anayasamız, “işin merkeziyetinden başlayarak, sosyal adalet ve ülkenin birliği”
“Bizim için değişim aynı zamanda, Pnrr tarafından öngörülen yatırımları ve reformları gerçekleştirmek için gerekli eylemleri hayata geçirmek, projeleri uygulamak için Hükümet, Bölgeler, yerel yönetimler ve sosyal ortakların ortak eylemini gören katılımcı bir yönetişim modelini güçlendirmek anlamına gelir. ve sağlanan kaynakların etkili ve etkili bir şekilde harcanmasını teşvik etmek; salgın öncesi Avrupa bütçe kısıtlamalarına dönüşle mücadele etmek; anayasal ilericiliğe dayalı bir vergi reformu ile eşitsizliklerle mücadele etmek; istikrarlı ve kaliteli çalışmaya odaklanmak; yeni ve kapsamlı bir refah devletini yeniden başlatmak; Yenilikçiliğin, yeşil dönüşümün, kültür ve turizmin geliştirilmesinin zorluklarını yakalayın” diye açıklıyorlar, bir sonraki Ekonomik ve Mali Belgeye (Def) bakarak, hükümetin sağlık, eğitim ve İstikrarlı ve nitelikli istihdamı teşvik etmek için yeterli araçlarla birlikte emekli maaşlarında yapısal bir reform için kaynakların yanı sıra üniversiteler ve araştırma”.
Ancak tüm bunlar CGIL, CISL ve UIL için “güçlü ve yapılandırılmış sendikal ilişkiler” gerektirir. Yürütme ise sadece “gösterilen istikamette gitmeyen tedbirleri uygulamakla” kalmıyor, aynı zamanda yöntemde de yanlış yol izliyor. “Sendika örgütleri aslında önleyici bir çatışmanın dışında tutuluyor ve sadece Bakanlar Kurulu tarafından zaman zaman alınan kararlardan haberdar ediliyor” diye yineliyorlar, 1 Mayıs tatilinin 75. kuruluş yıldönümüne ithaf edilmesinin nasıl tercih edildiğini açıklıyorlar. Direniş ve faşizm ve Nazizm’den kurtuluş mücadelesinden doğan Anayasamız, “işin merkeziyetinden başlayarak, sosyal adalet ve ülkenin birliği”